Quark 90 Sep 2011
Quark 91 Dez 2011
Quark 92 April 2012
Quark 93 Sep 2012
Quark 94 Dez 2012 S. 1-5
Quark 94 Dez 2012 S. 6-12
Quark 95 März 2013
Quark 96 Mai 2013
Quark 97 Sep 2013
Quark 98 Dez 2013
Quark 99 Mai 2014
Quark 100 Sept 2014
Quark 101 Dez 2014
Quark 102 Jun 2015
Quark 103 Okt 2015
Quark 104 Dez 2015
Quark 105 März 2016
Quark 106 Jul 2016
Quark 107 Dez 2016
Quark 108 Apr 2017
Quark 109 Jul 2017
Quark 110 Dez 2017
Quark 111 Apr 2018 Seite 1 Titel
Quark 111 Apr 2018 Seite 2-3
Quark 111 Apr 2018 Seite 4-5
Quark 111 Apr 2018 Seite 6-7
Quark 111 Apr 2018 Seite 8-9
Quark 111 Apr 2018 Seite 10
Quark 111 Apr 2018 Seite 11-13
Quark 111 Apr 2018 Seite 14-15
Quark 111 Apr 2018 Seite 16
In Miernsiek, an de Weg twischen de Harf un Hohenholm, stunn en Huus, dat is in de negendiger Johren afbroken worn, dor kunn keen in wohnen, so dull spökel dat dor. De Bur, de dor wahn, trock nah dat anner Hus un bruk dat Spöökhuus as Schüün. De Bur hett veel dorvon vertellt.
Een Abend gung he fröh to Bett un sin Fru seet noch an′n Disch un stopp Strümp. Mit eenmal schlog he int Bett asi wild üm sick, un sin Fru seggt: Wat fehlt di blots?" He seggt: "Ick leeg un schleep, un upmol keem dor een iskole Hand mi in dat Gesicht." Dat hett he öft vertellt un nu trock he ut un bruk düt Hus as Schüün.
lll
Wenn wir heute den Strang den Weg von Harfe an die Landesstraße L 44 (Holtsee - Gettorf) entlang wandern,
entdecken wir kein Haus. Aber in der plattdeutschen Geschichte aufgezeichnet von Harald Ammann + , Holzbunge wird von einem Haus berichtet.
In der Landkarte von 1877-1880 (oben rechts) ist es zu finden. In der Holtseer Chronik werden ernsthafte Informationen zu dem Haus gegeben (S. 63/64). Aber in der alten Karte finden sich noch drei weitere Gebäude, die längst abgerissen wurden.
lll
Blick in den Strang von der L 44 her
Un nu noch een Geschicht vun dat Spöökhuus, vertellt vun Christopher Fröhberg in Harfe, 84 Johr oold.
As ick 1878 vun dat Militär entlaten wor, bün ick twee Johr op Hohenholm west. Ick weer dor bi den Husholler. Dor sünd wi denn abends öft to Hus gahn, na de Harf. Dor keemen wi denn an dat Spöökhuus vörbi. Wi sünd rupgahn nah de Grootdöör un hebbt horcht, un dor hebbt wi denn jedet Mal hört, dat de Dören op‑ un tomakt worn un dor wahn doch keen Minsch in dat Huus.
Eenmal güng ick alleen na de Harf, un as ick an dat Huus vörbikeem, dor keem dor achter de Pappel, de vör dat Huus stünn, wat rut un beweg sick vör mi öwer un wull öwer den Weg, nah de anner Siet. Dat keem man bloots in de Mitt von de Weg, dor weer dat verswunnen.
Ick weer keen bangen Keerl, awer siet de Tiet trock ick doch de Hacken een beten duller na, wenn ick an dat Huus vörbigung.