SPD-Holtsee

In Miernsiek, an de Weg twischen de Harf un Hohenholm, stunn en Huus, dat is in de negendiger Johren afbroken worn, dor kunn keen in wohnen, so dull spökel dat dor. De Bur, de dor wahn, trock nah dat anner Hus un bruk dat Spöökhuus as Schüün. De Bur hett veel dorvon vertellt.

 Een Abend gung he fröh to Bett un sin Fru seet noch an′n Disch un stopp Strümp. Mit eenmal schlog he int Bett asi wild üm sick, un sin Fru seggt: „Wat fehlt di blots?" He seggt: "Ick leeg un schleep, un upmol keem dor een iskole Hand mi in dat Gesicht." Dat hett he öft vertellt un nu trock he ut un bruk düt Hus as Schüün.

lll

Wenn wir heute den „Strang“ – den Weg von Harfe an die Landesstraße L 44 (Holtsee - Gettorf)  – entlang wandern,

entdecken wir – kein Haus. Aber in der plattdeutschen Geschichte – aufgezeichnet von Harald Ammann + , Holzbunge – wird von einem Haus berichtet.

In der Landkarte von 1877-1880 (oben rechts) ist es zu finden. In der  Holtseer Chronik werden ernsthafte Informationen zu dem Haus gegeben (S. 63/64). Aber in der alten Karte finden sich noch drei weitere Gebäude, die längst abgerissen wurden.

lll

Blick in den Strang von der L 44 her

Un nu noch een Geschicht vun dat Spöökhuus, vertellt vun Christopher Fröhberg in Harfe, 84 Johr oold.

As ick 1878 vun dat Militär entlaten wor, bün ick twee Johr op Hohenholm west. Ick weer dor bi den Husholler. Dor sünd wi denn abends öft to Hus gahn, na de Harf. Dor keemen wi denn an dat Spöökhuus vörbi. Wi sünd rupgahn nah de Grootdöör un hebbt horcht, un dor hebbt wi denn jedet Mal hört, dat de Dören op‑ un tomakt worn un dor wahn doch keen Minsch in dat Huus.

Eenmal güng ick alleen na de Harf, un as ick an dat Huus vörbikeem, dor keem dor achter de Pappel, de vör dat Huus stünn, wat rut un beweg sick vör mi öwer un wull öwer den Weg, nah de anner Siet. Dat keem man bloots in de Mitt von de Weg, dor weer dat verswunnen.

Ick weer keen bangen Keerl, awer siet de Tiet trock ick doch de Hacken een beten duller na, wenn ick an dat Huus vörbigung.